Bazen Susmak Gerek

Bazen susmak gerek... Kelimelerin bittiği yerde... Hayatı akışına bırakırsın, çekip gidersin arkana bakmadan ya, işte öyle çekip gidersin. Her şey çok basit gelir aslında o an, Ya vardır, ya yoktur hayat senin için

Yoluna devam edersin, boşluktan korkmadan sessiz bir şekilde. Bir bakmışsın ki hiç bilmediğin uzak diyarlardasın, Sürgün etmişsin aşkını, hayallerini ve bedenini. Gel gör ki sevmekten hiç korkmayan bu beden şimdi ne kadar çaresiz. Bilemezsin...

Duyarsın sesini uzaklardan, aldırış bile etmezsin, En hoyrat zamanlarda bile hiç sesini çıkaramaz oldu bu yürek. Sus pus oldu yarınsız zamanlarda. Cümlelerin toparlanamadığı zamanlarda susmalı insan derdin hep ya hani, Şimdilerde hangi harf birleşip seni anlatır ki artık bu zamanlarda ?

Sana deli gibi kapılma suçuyla isnat ettim kalbimi, Bırakıp gittiğim kalbimin artık mülkiyetini de bıraktım üstelik sana, O zaten bir başkasına layık olamaz ki asla. Yarınlarda sensiz geçen zamanlarımda. Sensiz bitip tükenen bu hayatımda. Mahkûm ettiğim bu yürek için.Bu büyük aşkım adına

Bazen susmak gerek. Her haykırıştan bir adım önce. Ne yapabilir ki başka bu yürek. Seni hala çok seviyorum" bile diyemiyorum. Ve ben işte bu yüzden
Susuyor ve sessizce özlüyorum...